Verbum

ве́раванне, -я, мн. -і, -яў, н.

Рэлігійныя погляды, уяўленні, вера (у 2 знач.).

Вераванні старажытных славян.

ве́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., у каго-што.

Тое, што і верыць.

веравучэ́нне, -я, н.

Сукупнасць асноўных палажэнняў якой-н. рэлігіі.

Хрысціянскае в.

веравызна́нне, -я, н.

Разнавіднасць якога-н. веравучэння ў спалучэнні з уласцівай яму абраднасцю.

Свабода веравызнання.

|| прым. веравызна́льны, -ая, -ае.

вераго́дны, -ая, -ае.

1. Які не выклікае сумнення; надзейны.

Верагодныя звесткі.

2. Дапушчальны, магчымы.

В. вывад.

|| наз. вераго́днасць, -і, ж.

верадзі́цца, вераджу́ся, вярэ́дзішся, вярэ́дзіцца; незак. (разм.).

Натруджвацца, надрывацца, што-н. робячы.

верадзі́ць, вераджу́, вярэ́дзіш, вярэ́дзіць; вярэ́джаны; незак., што (разм.).

Шкодзіць што-н. сабе, натруджваючы, надрываючы, або раздражняць балючае.

В. рукі, спіну.

В. рану.

В. сардэчныя раны (перан.: выклікаць цяжкія ўспаміны).

|| зак. зверадзі́ць, звераджу́, звярэ́дзіш, звярэ́дзіць; звярэ́джаны і разверадзі́ць, -вераджу́, -вярэ́дзіш, -вярэ́дзіць; -вярэ́джаны.

верало́мны, -ая, -ае.

Каварны, які дзейнічае шляхам абману, здрады.

В. напад.

|| наз. верало́мства, -а, н.

верало́мства, -а, н.

1. гл. вераломны.

2. Парушэнне абавязацельстваў клятвы; здрада, вераломны ўчынак.

вера́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ра́нд і -аў, ж.

Адкрытая або зашклёная тэраса ўздоўж сцяны дома.

Адкрытая в.

|| прым. вера́ндавы, -ая, -ае і вера́ндны, -ая, -ае.