Verbum

праро́шчваць гл. прарасціць.

прарыва́цца¹ гл. прарвацца.

прарыва́цца² гл. прарыцца.

прарыва́ць¹ гл. прарваць.

прарыва́ць² гл. прарыць.

прарызі́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

Насыціць саставам з рызіны.

П. тканіну.

Прарызінены плашч.

|| незак. прарызі́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

прары́ў, -ы́ву, мн. -ы́вы, -ы́ваў, м.

1. гл. прарвацца, прарваць.

2. Месца, дзе прарвана (у 2 і 3 знач.) або дзе прарвалася, прарваліся (у 2 і 4 знач.).

П. у плаціне. П. у лініі абароны праціўніка.

3. перан. Парушэнне ходу работы, якое вядзе да зрыву выканання заданння, плана.

П. у рабоце.

Выйсці з прарыву.

прарыўны́ гл. прарвацца, прарваць.

прары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́ецца; зак.

Пракапацца (пераважна рылам).

Крот прарыўся на паверхню.

|| незак. прарыва́цца, -а́ецца.

прары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́е; -ы́ты; зак., што.

Пракапаць (пераважна рылам).

Свіння прарыла дзірку пад варотамі.

|| незак. прарыва́ць, -а́е.