Verbum

прытво́рны, -ая, -ае.

Які падманна выдаецца за сапраўднае, шчырае.

П. смех.

Прытворная сур’ёзнасць.

Прытворна (прысл.) згадзіцца.

|| наз. прытво́рнасць, -і, ж.

прытво́рства, -а, н.

Паводзіны таго, хто прытвараецца.

прытво́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які прытвараецца.

|| ж. прытво́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. прытво́ршчыцкі, -ая, -ае.

прыткну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. да каго-чаго. Злёгку дакрануцца да каго-, чаго-н.

П. да пляча.

2. Прымасціцца, прысесці дзе-н. (разм.).

П. на краі канапы.

3. перан. Уладкавацца, трапіць на службу, на працу і пад. (разм.).

П. ў канцылярыю.

|| незак. прытыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

прыткну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. што. Злёгку дакрануцца чым-н. да каго-, чаго-н., прыкласці на момант.

2. што. Змясціць, пакласці.

П. яшчэ адзін ложак у пакоі.

3. перан., каго (што). Прыладзіць на якую-н. пасаду, месца, працу (разм.).

П. у горад.

|| незак. прытыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

прыто́йвацца гл. прытаіцца.

прыто́к, -а і -у, м.

1. -у, каго-чаго. Прыліў, паступленне чаго-н. куды-н. у вялікай колькасці.

П. свежага паветра.

П. крыві.

П. сродкаў.

2. -а, мн. -і, -аў. Рака, якая ўпадае ў другую раку.

Прытокі Дняпра.

|| прым. прыто́чны, -ая, -ае і прыто́кавы, -ая, -ае.

прыто́мнасць, -і, ж.

Стан, у якім чалавек здольны ўсведамляць, успрымаць навакольны свет.

Страціць п.

Прыйсці да прытомнасці.

прыто́мнець, -ею, -ееш, -ее; незак.

Прыходзіць да прытомнасці.

Чалавек то прытомнеў, то зноў губляў прытомнасць.

прыто́мны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў прытомнасці, пры памяці.