прамо́ўца, -ы,
Той, хто выступае з прамовай, а таксама чалавек, які валодае дарам гаварыць прамовы.
||
прамо́ўца, -ы,
Той, хто выступае з прамовай, а таксама чалавек, які валодае дарам гаварыць прамовы.
||
прамо́чваць
прамтава́ры, -аў.
Прамысловыя тавары.
||
праму́драсць, -і,
1. Глыбокая мудрасць (
2. Што
праму́дры, -ая, -ае (
Поўны прамудрасці (у 1
праму́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца;
Правесці ў мучэннях які
праму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны;
Падвергнуць мучэнням на працягу якога
прамча́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; -чы́ся;
1. Праехаць (у 1
2. (1 і 2
прамча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́;
Тое, што і прамчацца (у 1
прамы́, -а́я, -о́е.
1. Роўна выцягнуты ў якім
2. Які непасрэдна ідзе куды
3. Які непасрэдна адносіцца да чаго
4. Яўны, адкрыты.
5. Шчыры, праўдзівы, прынцыповы.
6. Такі, пры якім павелічэнне (памяншэнне) аднаго выклікае павелічэнне (памяншэнне) другога.
Прамое дапаўненне — у граматыцы: дапаўненне ў вінавальным склоне без прыназоўніка пры пераходным дзеяслове.
Прамы вугал — вугал у 90°.
||