прамаўча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́;
1. Не адказаць, ухіліцца ад адказу.
2. Правесці які
прамаўча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́;
1. Не адказаць, ухіліцца ад адказу.
2. Правесці які
прамахну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся;
1. Не трапіць у цэль, даць промах.
2.
||
прама́цаць, -аю, -аеш, -ае; -аны;
1. што. Мацаючы, праверыць, выявіць.
2.
||
прамачы́ць, -ачу́, -о́чыш, -о́чыць; -о́чаны;
Даць прамокнуць чаму
||
прама́шка, -і,
Тое, што і промах (у 2
праме́жак, -жку,
Прастора або час, якія раздзяляюць што
праме́жкавы, -ая, -ае.
1. Які ўтварае сабой прамежак.
2.
праме́жнасць, -і,
Частка цела паміж заднім праходам і палавымі органамі.
||
праме́нне, -я,
Промні.
праме́нны, -ая, -ае.
1. Які свеціцца праменямі.
2. Які ўзнікае ў выніку выпраменьвання якой
||