Verbum

прама́заць² гл. мазаць².

прамака́льны, -ая, -ае.

У выразе: прамакальная папера — папера, якая ўбірае ў сябе вільгаць і ўжыв. для высушвання напісанага чарнілам.

прамака́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм.).

Прамакальная папера.

прамака́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. прамокнуць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прапускаць цераз сябе вільгаць, сырасць.

Прарызінены плашч не прамакае.

прамака́ць² гл. прамакнуць.

прамакну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; зак., што.

Высушыць (напісанае чарнілам) спецыяльнай мяккай паперай, якая лёгка ўбірае ў сябе вільгаць.

|| незак. прамака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прамака́нне, -я, н.

прамаліне́йны, -ая, -ае.

1. Які размешчаны, ідзе па прамой лініі.

П. рух.

2. перан. Шчыры і прамы, але пазбаўлены неабходнай гібкасці; аднабаковы.

П. чалавек. П. адказ.

Дзейнічаць прамалінейна (прысл.).

|| наз. прамаліне́йнасць, -і, ж.

прамарга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што (разм.).

Празяваць, упусціць.

П. выгадны выпадак.

прамармыта́ць, -мычу́, -мы́чаш, -мы́ча; -мычы́; зак., што (разм.).

Сказаць ціха і неразборліва, вымавіць мармычачы.

прамаро́зіць, -о́жу, -о́зіш, -о́зіць; -о́жаны; зак., каго-што.

1. Даць прамерзнуць наскрозь, замарозіць поўнасцю.

П. рыбу.

2. Пратрымаць на марозе, на холадзе (разм.).

Прамарозілі людзей на дварэ.

|| незак. прамаро́жваць, -аю, -аеш, -ае.