Verbum

цітрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак.

У хіміі: правесці (праводзіць) цітраванне.

ці́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць гукі, падобныя на «ціў-ціў».

Кураняты ціўкаюць.

Над галавой ціўкалі кулі.

|| аднакр. ці́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ці́ўканне, -я, н.

ціў-ці́ў, выкл.

Ужыв. гукапераймальна для абазначэння птушынага спеву, палёту куль і пад.

ціхамі́рны, -ая, -ае.

Спакойны, ціхі, рахманы.

|| наз. ціхамі́рнасць, -і, ж.

ціхата́, -ы́, ДМ -хаце́, ж. (разм.).

Тое, што і цішыня.

ціхахо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Пра таго, хто (або што) мае невялікую хуткасць, павольна рухаецца, перамяшчаецца.

Конь малады, але, відаць, ц.

Судна-ц.

ціхахо́дны, -ая, -ае.

3 ціхім, павольным ходам, рухам.

Ц. трамвай.

|| наз. ціхахо́днасць, -і, ж.

ціхачо́м, прысл. (разм.).

Тое, што і цішком.

ці́хі, -ая, -ае.

1. Ледзь чутны; нягучны.

Ц. голас.

Ц. шум дрэў.

2. Агорнуты цішынёй; зацішны.

Ц. вечар.

3. Без адзнак вялікага руху, спакойны.

Ціхая вёсачка.

Ціхае жыццё.

4. Лагодны, паслухмяны, пакорлівы.

Ц. чалавек.

Па натуры яна дзяўчына ціхая.

5. Які праходзіць спакойна, без буйных праяў.

Ціхая радасць.

6. Які не вызначаецца хуткасцю, павольны, марудны.

Ціхая хада.

|| памянш.-ласк. ці́хенькі, -ая, -ае.

|| наз. ці́хасць, -і, ж.

ціхмя́ны, -ая, -ае.

Паслухмяны, пакорлівы, лагодны.

|| наз. ціхмя́насць, -і, ж.