Verbum

прыпа́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м.

Раптоўнае і моцнае праяўленне якой-н. хваробы або якога-н. пачуцця.

П. эпілепсіі.

|| прым. прыпа́дачны, -ая, -ае.

прыпада́ць гл. прыпасці.

прыпа́дачны, -ая, -ае.

1. гл. прыпадак.

2. У якога бываюць прыпадкі якой-н. хваробы.

Што ты крычыш, як прыпадачны (наз.).

прыпадня́ць, -дніму́, -днімеш, -дніме; -днімі́ і -дыму́, -ды́меш, -ды́ме; -дымі́; -дня́ты; зак., каго-што.

Злёгку падняць.

П. хворага наложку.

|| незак. прыпадніма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прыпадыма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. прыпадня́цца, -дніму́ся, -днімешся, -днімецца і -дыму́ся, -ды́мешся, -ды́мецца; незак. прыпадніма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыпадыма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

прыпадо́бніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак., да каго-чаго.

Стаць падобным да каго-, чаго-н.

|| незак. прыпадабня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. прыпадабне́нне, -я, н.

прыпадо́бніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што і да каго-чаго.

Параўноўваючы, зрабіць, уявіць падобным да каго-, чаго-н.

|| незак. прыпадабня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прыпадабне́нне, -я, н.

прыпа́ечны гл. прыпаяць.

прыпазні́цца, -пазню́ся, -по́знішся, -по́зніцца; зак.

Трохі спазніцца.

Сёлета вясна прыпазнілася.

|| незак. прыпазня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

прыпа́й, -ю, м.

Прымёрзлы да берага лёд.

|| прым. прыпа́йны, -ая, -ае.

прыпа́йванне і прыпа́йка гл. прыпаяць.