Verbum

пражэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор з крывалінейнымі люстрамі, які пасылае яркі пучок прамянёў у пэўным напрамку.

|| прым. пражэ́ктарны, -ая, -ае.

пражэктары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў м.

Спецыяліст па рабоце з пражэктарамі.

пражэкцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца пражэкцёрствам.

|| ж. пражэкцёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. пражэкцёрскі, -ая, -ае.

пражэкцёрства, -а, н.

Захапленне нездзяйсняльнымі праектамі (у 3 знач.).

Марнае п.

пражэ́рлівы, -ая, -ае.

Здольны многа з’есці, ненасытны.

П. шчупак

|| наз. пражэ́рлівасць, -і, ж.

праз, прыназ. з В.

1. Цераз што-н., цераз унутранасць чаго-н.

Глядзець п. акно.

Праязджаць п. вароты.

Ісці п. лес.

2. Цераз які-н. час або мінуўшы якую-н. прастору.

Прыеду п. месяц.

3. Пры дапамозе каго-, чаго-н.

Паведаміць п. сяброў.

Пісаць слова п. злучок.

4. Паўтараючы ў якія-н. прамежкі.

Ставіць тычкі п. пэўную адлегласць.

5. Па прычыне, па віне каго-, чаго-н.

Разышліся п. дробязь.

П. цябе ўсе непрыемнасці. 6, Ужыв. пры абазначэнні дзеяння, якое суправаджаецца ці перарываецца іншым дзеяннем. Усміхнуцца п. слёзы.

Пачуць п. сон.

празаі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Празаічны, уласцівы прозе выраз у паэтычнай мове.

праза́ік, -а, мн. -і, -аў м.

Пісьменнік, які піша прозу.

празаі́чны, -ая, -ае.

1. гл. проза.

2. Будзённы, абмежаваны дробнымі жыццёвымі інтарэсамі.

Празаічныя турботы.

|| наз. празаі́чнасць, -і, ж.

празвані́ць, -аню́, -о́ніш, -о́ніць; зак.

1. Прагучаць (пра звон).

Празваніў званок.

2. што і з інф. Апавясціць звонам пра што-н. (разм.).

Празванілі антракт.

3. Правесці які-н. час звонячы.

Празваніў паўгадзіны — ніхто не адказвае.