Verbum

супрацьраке́тны, -ая, -ае.

Накіраваны супраць ракет, на абарону ад ракетнай зброі.

Супрацьракетная абарона.

супрацьстая́ць, -стаю́, -стаі́ш, -стаі́ць; -стаі́м, -стаіце́, -стая́ць; -сто́й; незак., звычайна каму-чаму.

1. Захоўваць устойлівае становішча пад уздзеяннем чаго-н.

С. ветру.

2. Супраціўляцца, аказваць супрацьдзеянне.

С. націску ворага.

3. Быць супрацьпастаўленым, адрознівацца па сутнасці.

С. поглядам.

супрацьта́нкавы, -ая, -ае.

Прызначаны для барацьбы з танкамі, для абароны ад танкаў.

С. роў.

Супрацьтанкавыя гранаты.

супрацьхімі́чны, -ая, -ае.

Накіраваны супраць хімічнай зброі, прызначаны для абароны ад яе.

Супрацьхімічная абарона.

супрацья́ддзе, -я, н.

1. Лекавыя сродкі, якія абясшкоджваюць яд, або аслабляюць яго дзеянне.

2. перан. Тое, што супрацьдзейнічае шкоднаму ўплыву.

С. ад ляноты.

супро́ць гл. супраць.

супы́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

Часовы перапынак у якім-н. дзеянні; часовае спыненне чаго-н.

Не жадаць супынку ў вучобе.

С. у лесе быў вымушаным.

С. — толькі на абед.

супярэ́члівы, -ая, -ае.

Які мае ў сабе супярэчнасці (у 1 знач.).

Супярэчлівыя думкі.

Супярэчлівыя працэсы.

|| наз. супярэ́члівасць, -і, ж.

супярэ́чнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Узаемадзеянне супрацьпастаўленых і ўзаемазвязаных сутнасцей як крыніц самаруху і развіцця (спец.).

Дыялектычныя супярэчнасці.

2. Палажэнне, пры якім адно (выказванне, думка, учынак) выключае іншае, не сумяшчальнае з ім.

С. у поглядах.

3. Выказванне або ўчынак, накіраваны супраць каго-, чаго-н.; пярэчанне, супярэчанне; процілегласць.

Супярэчнасці па цане на газ і нафту абвастраюць міжнародныя адносіны.

◊

Дух супярэчнасці — імкненне зрабіць не так, а зусім інакш.

супярэ́чны, -ая, -ае.

Які супярэчыць чаму-н.

Супярэчныя погляды.