Verbum

цыру́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які займаецца галеннем, стрыжкай, афарбоўкай, прычэсваннем валасоў і пад.

|| ж. цыру́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

|| прым. цыру́льніцкі, -ая, -ае.

цыру́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Спецыяльная ўстанова, дзе стрыгуць, голяць, прычэсваюць і пад.

Жаночая ц.

цыры́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Пра некаторых птушак: абзывацца гукамі, падобнымі на «цырык-цырык»; шчабятаць.

Жаваранкі цырыкаюць.

|| аднакр. цыры́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. цыры́канне, -я, н.

цырыманія́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Распарадак, устаноўлены для якой-н. цырымоніі (у 1 знач.); рытуал (у 2 знач.).

Воінскія цырыманіялы.

|| прым. цырыманія́льны, -ая, -ае.

Ц. марш.

цырымо́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; незак.

1. Захоўваць правілы прынятага этыкету; быць цырымонным.

2. з кім-чым. Праяўляць празмерную мяккасць; далікатнасць.

Не трэба з ім ц.

|| зак. пацырымо́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца (да 2 знач.).

цырымо́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Устаноўлены ўрачысты абрад, парадак правядзення чаго-н.

Вясельная ц.

Ц. прыёму.

2. перан., звычайна мн. Вымушанасць, ненатуральнасць у паводзінах.

Навошта гэтыя цырымоніі? Без цырымоній.

|| прым. цырымо́нны, -ая, -ае.

Ц. паклон.

Ц. госць.

цырымо́нны, -ая, -ае.

1. гл. цырымонія.

2. Які адпавядае патрабаванням этыкету; які захоўвае правілы этыкету.

Ц. прыём.

|| наз. цырымо́ннасць, -і, ж.