Verbum

прадзьму́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Прачысціць струменем паветра.

П. муштук.

|| незак. прадзьму́хваць, -аю, -аеш, -ае.

прадзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі; -му́ты; зак.

1. што. Тое, што і прадзьмухаць.

2. безас., каго-што. Праняць ветрам, выклікаўшы ахаладжэнне.

Яго прадзьмула (прастудзіўся).

|| незак. прадзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

прадзяўба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Тое, што і прадзяўбці.

|| незак. прадзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

прадзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі; -дзяўба́ны і -дзёўбаны; зак.

1. гл. дзяўбці.

2. што. Прабіць ударамі дзюбы.

3. што і без дап. Правесці які-н. час за дзяўбаннем.

|| незак. прадзёўбваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

прадзяўбці́ся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -бе́цца; зак.

Пра птушаня: прадзёўбшы шалупайку, выбрацца з яйца.

|| незак. прадзёўбвацца, -аецца.

прадказа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які прадказвае, прадбачыць што-н.

Ён аказаўся добрым прадказальнікам.

|| ж. прадказа́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

прадказа́нне, -я, н.

1. гл. прадказаць.

2. Тое, што прадказана.

Збылося п.

прадказа́ць, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа; -кажы́; -ка́заны; зак., што.

Наперад сказаць, што будзе, што павінна адбыцца.

Правільна п. надвор’е.

|| незак. прадка́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прадказа́нне, -я, н.

прадме́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

Пасёлак, які размешчаны непадалёку ад горада, але не ўваходзіць у яго межы.

прадме́т, -а, М -ме́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Канкрэтная матэрыяльная з’ява; рэч.

Адушаўлёны п.

Прадметы хатняга ўжытку.

2. чаго. Тое, на што накіравана думка, што складае яе змест або на што накіравана якое-н. дзеянне.

П. гаворкі.

П. даследавання.

3. Асобнае кола ведаў, якое ўтварае пэўную школьную дысцыпліну.

Добрыя адзнакі па ўсіх прадметах.

Прафілюючыя прадметы ў вышэйшай навучальнай установе.

|| прым. прадме́тны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

П. паказальнік (у кнігах). Прадметная агітацыя (наглядная).