Verbum

прагусці́ гл. гусці.

прагуча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чы́ць; зак.

1. Раздацца (пра які-н. гук).

Прагучаў стрэл.

2. Праявіцца, выявіцца (у гуку, голасе і пад.).

У яго голасе прагучала іронія.

прадава́цца гл. прадацца, прадаць.

прадава́ць гл. прадаць.

прадаве́ц, -даўца́, мн. -даўцы́, -даўцо́ў, м.

1. Работнік магазіна, гандлёвага прадпрыемства, які прадае тавар пакупнікам.

П. марожанага.

2. Чалавек, які прадае што-н.

П. кветак.

|| ж. прадаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

прада́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто прадае, прадаў (у 2 знач.) каго-, што-н., здраднік.

|| ж. прада́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

прада́жніцкі, -ая, -ае.

1. Уласцівы прадажніку, здрадніцкі.

Прадажніцкае забойства.

2. перан. Каварны, падманлівы, які тоіць у сабе што-н. непрыемнае.

Прадажніцкая ўсмешка.

прада́жніцтва, -а, н.

Прадажніцкія паводзіны, учынкі.

Пайсці на чорнае п.

прада́жны, -ая, -ае.

1. гл. продаж.

2. Прызначаны для продажу.

Прадажная рэч.

3. Пра цану, вартасць: які бярэцца пры продажы.

Прадажная цана тавару.

4. Які за грошы, за подкуп здольны да ганебных учынкаў.

П. чалавек.

Прадажнае пяро (перан.)

|| наз. прада́жнасць, -і, ж. (да 4 знач.).

прадаўгава́ты, -ая, -ае.

Які мае падоўжаную форму.

П. твар.

|| наз. прадаўгава́тасць, -і, ж.