Verbum

ці́каць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

Ціха і мерна пастукваць (звычайна пра гукі гадзіннікавага механізма).

|| аднакр. ці́кнуць, -не.

|| наз. ці́канне, -я, н.

цік-та́к, гукаперайм. (разм.).

Пра гукі працуючага гадзіннікавага механізма.

цімафе́еўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Кармавая расліна сямейства злакавых з суквеццем у выглядзе коласападобнай мяцёлкі.

ціму́раўцы, -раўцаў, адз. -равец, -раўца, м.

У СССР у перыяд Вялікай Айчыннай вайны і адразу пасля яе: удзельнікі дзіцячага патрыятычнага руху, якія аказвалі дапамогу сем’ям франтавікоў, інвалідам вайны, адзінокім састарэлым людзям [ад імя Цімура, героя аповесці А.

Гайдара].

|| прым. ціму́раўскі, -ая, -ае.

Ц. рух.

ці́на, -ы, ж.

1. Зялёныя водарасці, якія плаваюць густой масай у стаячай і малапраточнай вадзе.

2. перан. Аб тым, што засмоктвае, аблытвае, пазбаўляе волі, свабоды дзеяння.

Ц. абывацельшчыны.

|| прым. ці́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

ці́ністы, -ая, -ае.

Пакрыты цінай, у якім многа ціны.

Ціністая сажалка.

ці́нькаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Утвараць гукі, падобныя на «цінь-цінь» (пра птушак).

Цінькае сініца на асіне.

|| аднакр. ці́нькнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ці́ньканне, -я, н.

ці́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (разм.).

Курыца.

|| памянш.-ласк. ці́пачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

ціпу́н, -а́, м.

Хвароба птушак — храсткаваты нараст на канцы языка.

◊

Ціпун на язык каму — нядобрае пажаданне таму, хто сказаў што-н. непажаданае, непрыемнае.

ціпча́к, -у́, м.

Стэпавая кармавая расліна сямейства злакавых.

|| прым. ціпчако́вы, -ая, -ае.