Verbum

прабада́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак. і незак., што (спец.).

Утварыць (утвараць) навылётную адтуліну ў сценцы полага органа.

|| наз. прабадзе́нне, -я, н.

П. страўніка.

|| прым. прабадны́, -а́я, -о́е.

Прабадная язва.

прабадзя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак. (разм.).

Правесці дзе-н. які-н. час марна, нічога не робячы.

Прабадзяўся недзе ўвесь дзень.

прабалбата́цца, -лбачу́ся, -лбо́чашся, -лбо́чацца; -лбачы́ся; зак. (разм.).

Тое, што і прагаварыцца.

Абяцала маўчаць, а тут прабалбаталася.

прабале́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -і́ць; зак.

Пра адчуванне болю на працягу якога-н. часу.

Вочы прабалелі паўмесяца.

прабаранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

1. Апрацаваць бараной (узараную зямлю).

2. Баранаваць некаторы час.

П. увесь дзень.

|| незак. прабарано́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

праба́цька, -і, мн. -і, -аў, м. (высок.).

Тое, што і роданачальнік; продак.

прабача́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які заслугоўвае прабачэння.

П. ўчынак.

|| наз. прабача́льнасць, -і, ж.

праба́члівы, -ая, -ае.

Які выражае прабачэнне, просьбу або прабачэнні.

Гаварыць прабачлівым тонам.

|| наз. праба́члівасць, -і, ж.

праба́чны, -ая, -ае (кніжн.).

Які заслугоўвае прабачэння.

|| наз. праба́чнасць, -і, ж.

праба́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каму.

Тое, што і дараваць (у 1 знач.).

Прашу п. мне.

|| незак. прабача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прабачэ́нне, -я, н.