прыда́тны, -ая, -ае.
Такі, які мае патрэбныя якасці для чаго-н.; прыгодны (здатны) для каго-, чаго-н.
П. для яды.
Прыдатная кандыдатура.
|| наз. прыда́тнасць, -і, ж.
прыда́цца¹, -да́мся, -дасіся, -да́сца; -дадзімся, -дасце́ся, -даду́цца; -да́ўся, -дала́ся, -ло́ся; зак.
1. Аказацца патрэбным; падысці.
Набытыя веды прыдаліся ў гэтай справе.
2. Выдацца, здарыцца.
Прыдаўся пагодлівы дзень.
|| незак. прыдава́цца, -даю́ся, -дае́шся, -дае́цца; -даёмся, -даяце́ся, -даю́цца.
прыда́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -да́сца; -да́ўся, -дала́ся, -ло́ся; зак.
1. Дадацца, далучыцца да каго-, чаго-н.; перадацца.
Яму прыдалося (безас.) упартасці.
Меркавалі, што хвароба прыдалася дзіцяці ад паганага вока.
2. Здацца, уявіцца.
Мне спачатку прыдалося (безас.), што ён намнога старэйшы.
|| незак. прыдава́цца, -дае́цца.
прыда́ць, -да́м, -дасі, -да́сць; -дадзім, -дасце́, -даду́ць; -да́ў, -дала́, -ло́; -да́й; -да́дзены; зак.
1. каго-што. Даць дадаткова.
П. у дапамогу брыгадзе пяць чалавек.
2. чаго. Узмацніць, павялічыць.
П. бадзёрасці.
3. што. Зрабіць якім-н. з выгляду, па характары (са словамі «выгляд», «форма», «аблічча» і інш.).
П. сур’ёзны выраз твару.
4. перан., што. Аднесціся да чаго-н. так або іначай, асэнсаваць (са словамі «значэнне», «сэнс», «увага» і некаторымі інш.).
П. значэнне чыім-н. словам.
Не п. увагі чаму-н.
|| незак. прыдава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць.
|| наз. прыдава́нне, -я, н.
прыда́ча, -ы, ж.
Тое, што прыдадзена, прыбаўка.
Даць што-н. у прыдачу.
Абмен з прыдачай.
прыдба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.
1. каго-што і чаго. Набыць, займець, нажыць.
П. сваю гаспадарку.
П. добрую рэч.
2. што і чаго. Атрымаць што-н., авалодаць чым-н.
П. вопыт.
прыдво́рны, -ая, -ае.
1. Які мае адносіны да двара манарха.
Прыдворная пасада.
2.
У знач. наз. прыдво́рны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Асоба, якая знаходзіцца пры манарху і ўваходзіць у яго акружэнне.
прыджга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. (разм.).
Хутка прыйсці, прыбегчы куды-н.
Прыджгаў, не зважаючы на дождж.
прыдзі́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -дзір (разм.).
Прыдзірлівы чалавек.
прыдзіра́цца гл. прыдрацца.