Verbum

пры́маразак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Ранішні або начны лёгкі мароз вясной ці восенню.

Начныя прымаразкі.

прымасці́цца, -машчу́ся, -мо́сцішся, -мо́сціцца; зак. (разм.).

Размясціцца, уладкавацца (у нязручным месцы).

П. на краі лавы.

|| незак. прымо́шчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

прымасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны; зак., што (разм.).

Паставіць, пакласці (у нязручным месцы).

П. рэчы на лаўцы.

|| незак. прымо́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

прыма́т, -у, М -ма́це, м. (кніжн.).

Перавага, першаснасць, найважнейшае значэнне.

П. розуму над пачуццем.

прыма́ты, -аў, адз. -ма́т, М -ма́це, м. (спец.).

Атрад найбольш высокаарганізаваных млекакормячых (людзі, малпы і паўмалпы).

пры́маўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -мавак, ж.

1. Устойлівы выраз, пераважна вобразны, які не складае, у адрозненне ад прыказкі, закончанага суджэння і не з’яўляецца афарызмам.

2. Словы, якія часта кім-н. паўтараюцца; прыгаворка.

прымацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., каго-што да каго-чаго.

1. Трывала прырабіць.

П. канькі да чаравікаў.

2. Аддаць, перадаць у чыё-н. распараджэнне (для абслугоўвання і пад.).

П. правадніка да турыстаў.

П. да паліклінікі.

|| незак. прымацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. прымацава́цца, -цу́юся, -цу́ешся, -цу́ецца; -цу́йся (да 2 знач.); незак. прымацо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца; наз. прымацо́ўванне, -я, н.

|| наз. прымацава́нне, -я, н.

прыма́цкі гл. прымак.

прыма́цца гл. прыняцца.

прыма́ць гл. прыняць.