Verbum

право́днасць, -і, ж. (спец.).

Здольнасць прапускаць праз сябе электрычны ток, цяпло, гук і пад.

П. металаў.

право́з гл. правезці.

право́зіць гл. правезці.

право́рванне гл. праараць.

право́рваць гл. праараць.

право́шчваць гл. правашчыць.

праву́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м. (разм.).

Вузкая вуліца паміж дамамі.

|| прым. праву́лачны, -ая, -ае.

правучы́цца, -учу́ся, -ўчышся, -ўчыцца; зак.

Правесці які-н. час за вучэннем.

Правучыўся шэсць гадоў.

правучы́ць, -учу́, -ўчыш, -ўчыць; -ўчаны; зак.

1. каго (што). Пакараць для постраху.

П. дурасліўца.

2. што. Правесці які-н. час, вучачы што-н.

П. урокі ўвесь вечар.

|| незак. праву́чваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

пра́вы¹, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца, размешчаны з боку, што з’яўляецца процілеглым леваму.

Правая рука (таксама перан.: галоўны памочнік). П. бераг ракі.

2. У палітыцы: кансерватыўны, рэакцыйны, варожы ўсякаму прагрэсу.

Чалавек правых поглядаў.