Verbum

ве́рны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае ісціне; правільны, дакладны.

Верная думка.

В. шлях.

Верна (прысл.) скалькаваць.

2. Несумненны, непазбежны.

В. выйгрыш.

Ісці на верную пагібель.

3. Надзейны, трывалы, стойкі.

Верная апора.

Верна (прысл.) служыць.

В. сябар.

В. ў каханні.

|| наз. ве́рнасць, -і, ж.

версіфіка́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які лёгка складае вершы, але не мае паэтычнага дару.

|| прым. версіфіка́тарскі, -ая, -ае.

ве́рсія, -і, мн. -і, -сій, ж.

Адзін з варыянтаў выкладу або тлумачэння якога-н. факта ці падзеі.

Новая в.

верставы́ гл. вярста.

верталёт, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

Лятальны апарат спецыяльнай канструкцыі, прыстасаваны для вертыкальнага ўзлёту і пасадкі.

|| прым. верталётны, -ая, -ае.

верталётчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па вырабе і ваджэнні верталётаў.

|| ж. верталётчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

вертыка́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Вертыкальная лінія.

Па вертыкалі.

2. Сістэма арганізацыі органаў кіравання.

Прэзідэнцкая в.

вертыка́льны, -ая, -ае.

Адвесны, перпендыкулярны ў адносінах да гарызонту; проціл. гарызантальны.

|| наз. вертыка́льнасць, -і, ж.

ве́руючы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, які верыць у існаванне Бога.

|| ж. ве́руючая, -ай, мн. -ыя, -ых.

верф, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Прадпрыемства для будоўлі і рамонту суднаў.

Карабельная в.

|| прым. ве́рфавы, -ая, -ае.