Verbum

эмбалатэ́рый

(ад гр. embole = таран + -тэрый)

вельмі буйное няпарнакапытнае млекакормячае з групы брантатэрыяў, якое жыло ў алігацэнавую эпоху ў Цэнтр. Азіі і мела на мордзе касцявы выраст, падобны да тарана.

эмбалі́я

(н.-лац. embolia, ад лац. embolus = клін < гр. embolos = нешта ўстаўленае)

закупорванне крывяноснага сасуда якой-н. густой часцінкай, занесенай крывёю; бывае пры пароках сэрца, тромбафлебіце і інш.

эмба́рга

(ісп. embargo)

1) забарона на ўвоз у краіну ці вываз за яе межы золата або іншаземнай валюты, асобных відаў тавараў, напр. зброі;

2) затрыманне суднаў і грузаў, якія належаць іншай дзяржаве, у сувязі з палітычнымі ўскладненнямі.

эмбле́ма

(гр. emblema = рэльефная аздоба)

умоўнае або сімвалічнае выражэнне якога-н. паняцця, ідэі (напр. пяць кольцаў — э. Алімпійскіх гульняў).

эмбрыёлаг

(ад эмбрыялогія)

спецыяліст па эмбрыялогіі.

эмбрыён

(гр. embryon)

1) зародак чалавека або жывёлы;

2) перан. зараджэнне, пачатковая стадыя чаго-н.

эмбрыяадапта́цыя

(ад эмбрыён + адаптацыя)

прыстасаванне зародка або лічынкі да ўмоў іх існавання, якія не праяўляюцца ў асаблівасцях будовы дарослага арганізма.

эмбрыягене́з

(ад эмбрыён + -генез)

працэс эмбрыянальнага развіцця арганізмаў.

эмбрыяло́гія

(ад эмбрыён + -логія)

раздзел біялогіі, які вывучае эмбрыянальнае развіццё арганізмаў.

эмбрыяна́льны

(ад эмбрыён)

1) які мае адносіны да эмбрыёна; зародкавы;

2) перан. які знаходзіцца ў самым пачатку свайго развіцця.