Verbum

клебсіе́лы

(н.-лац. klebsiella)

капсульныя бактэрыі сям. энтэрабактэрый; паразіты жывёл і чалавека, пашыраны і ў знешнім асяроддзі.

клебсіялёзы

(ад клебсіелы)

інфекцыйныя хваробы жывёл і чалавека, якія выклікаюцца клебсіеламі.

клеёма

(н.-лац. cleome)

кустовая расліна сям. каперсавых, з ружовымі або белымі кветкамі ў коласападобных суквеццях, пашыраная ў Паўн. Афрыцы і тропіках Амерыкі; культывуецца як дэкаратыўная.

клейафа́н

(ад гр. kleos = слова + phanos = светлы)

мінерал класа сульфідаў, светлая або бясколерная разнавіднасць сфалерыту.

клейдэсда́лы

(англ. Clydesdale = назва даліны ракі Клайд у Шатландыі)

парода коней-цяжкавозаў, выведзеная ў Шатландыі.

клеймс

(англ. claims)

прэтэнзіі, патрабаванні пакупніка да прадаўца ў сувязі з дрэннай якасцю або станам пастаўленага тавару.

клейстага́мія

(ад гр. kleistos = замкнёны + -гамія)

самаапыленне і самаапладненне раслін з нераскрывальнымі кветкамі (напр. у арахісу, ячменю).

клейстака́рпій

(ад гр. kleistos = замкнуты + karpos = плод)

тое, што і клейстатэцый.

кле́йстар

(ням. Kleister)

клей, прыгатаваны з мукі або крухмалу.

клейстатэ́цый

(ад гр. kleistos = замкнуты + thekion = каробачка)

замкнутае пладовае цела некаторых сумчатых грыбоў з абалонкай без адтулін.