Verbum

ацэло́т

(фр. ocelot, ад індз. ocelot)

вялікая дзікая кошка, якая водзіцца ў Паўд. Амерыцы.

ацэля́рыя

(н.-лац. acellana)

ніжэйшы грыб сям. ацэлярыевых, які жыве ў кішэчніку, страўніку або на анальных пласцінках водных і наземных насякомых, ракападобных, мнаганожак, дзе прымацоўваецца асобай клеткай.

ацэратэ́рый

(н.-лац. aceratherium)

вымерлы бязрогі насарог, які жыў у палеагене і неагене.

ацэт-

(лац. acetum = воцат)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «воцатная кіслата».

ацэтальдэгі́д

(ад ацэт- + альдэгід)

арганічнае злучэнне, альдэгід воцатнай кіслаты, вадкасць, якая кіпіць пры 20°C; выкарыстоўваецца для вытворчасці воцатнай кіслаты, фармацэўтычных прэпаратаў.

ацэтамі́д

(ад ацэт- + амід)

арганічнае злучэнне, амід воцатнай кіслаты, цвёрды бясколерны крышталічны прадукт; выкарыстоўваецца як растваральнік, пры вытворчасці скуры, сукна, паперы.

ацэтанілі́д

(ад ацэт- + анілін)

арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва; выкарыстоўваецца як гарачкапаніжальны лекавы сродак і ў сінтэзе фарбавальнікаў.

ацэтанітры́л

(ад ацэт- + нітрыл)

нітрыл воцатнай кіслаты, бясколерная вадкасць; выкарыстоўваецца як растваральнік для многіх солей мінеральных кіслот.

ацэта́ты

(ад лац. acetum = воцат)

група арганічных злучэнняў, солі і эфіры воцатнай кіслаты; солі выкарыстоўваюцца як каталізатары, эфіры — як растваральнікі.

ацэто́н

(ад лац. acetum = воцат)

арганічнае злучэнне, бясколерная вадкасць, якая з’яўляецца растваральнікам тлушчаў, смол і выкарыстоўваецца ў вытворчасці лакаў, выбуховых рэчываў, штучнага шоўку.