Verbum

гідракіне́тыка

(ад гідра- + кінетыка)

раздзел гідрадынамікі, які вывучае рух вадкасці з улікам сіл, якія на яе ўздзейнічаюць.

гідрако́леус

(н.-лац. hydrocoleus)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. шызотрыксавых, якая трапляецца пераважна ў морах, радзей у прэсных водах.

гідракраты́чны

(ад гідра- + гр. kratos = сіла)

які садзейнічае значнаму расшырэнню плошчы мора, напр. г-ыя рухі зямной кары.

гідракрэ́кінг

(ад гідра- + крэкінг)

каталітычная перапрацоўка высокакіпячых нафтавых фракцый, мазуту ці гудрону для атрымання бензіну, дызельнага і ракетнага паліва, змазачных масел і інш.

гідраксі́ды

(ад гідра- + аксіды)

неарганічныя злучэнні металаў з вадой, якія сустракаюцца ў прыродзе ў выглядзе мінералаў (напр. гідраліт, брусіт); гідравокіслы.

гідраксі́л

[ад гідра(ген) + аксі(ген)]

аднавалентная група OH, якая ўваходзіць у склад многіх хімічных злучэнняў, напр. вады, спіртоў, гідраксільная група.

гідраксіла́зы

(ад гідраксіл)

ферменты класа аксідарэдуктазаў, якія ўдзельнічаюць у акісленні прамежкавых прадуктаў абмену стэроідных гармонаў.

гідраксіламі́н

(ад гідраксіл + амін)

бясколернае крышталічнае рэчыва, гідраксільнае вытворнае аманіяку, якое выкарыстоўваецца пры арганічных сінтэзах.

гідрала́зы

(ад гр. hydor = вада)

клас ферментаў, якія запавольваюць або паскараюць працэсы гідралітычнага (гл. гідроліз) расшчаплення складаных арганічных рэчываў у арганізмах.

гідралакалі́т

(ад гідра- + лакаліт)

мярзлотная форма рэльефу ў выглядзе купалападобнага ўзвышэння з ледзяным ядром.