Verbum

апасты́льб

(гр. apostilbo = ззяю)

адзінка яркасці асветленай паверхні, роўная 0,3183 ніта.

апастэрыёрны

(ад апастэрыёры)

заснаваны на вопыце, які вынікае з вопыту (проціл. апрыёрны).

апастэрыёры

(лац. a posteriori = з наступнага)

на падставе вопыту, вопытных дадзеных (проціл. апрыёры).

апасяле́ній

(ад апа- + гр. selene = месяц)

астр. пункт арбіты спадарожніка Месяца, найбольш аддалены ад цэнтра Месяца (проціл. перысяленій).

апатаза́ўр

(н.-лац. apatosaurus)

тое, што і брантазаўр.

апатрапе́й

(гр. apotropaios = які адводзіць бяду)

прадмет, выява або дзеянне, якім прыпісваюць магічную здольнасць засцерагаць ад няшчасця і злога духу.

апатры́ды

(гр. apatris, -idos = які не мае айчыны)

асобы, якія не маюць грамадзянства.

апаты́т

(ад гр. apate = падман)

мінерал, фасфат кальцыю з пераменным змяшчэннем фтору, хлору, вуглекіслаты і гідраксіду; сыравіна для вытворчасці фасфатных угнаенняў.

апатыто́з

(ад апатыт)

лёгачнае захворванне, выкліканае ўздзеяннем апатытавага пылу.

апа́тыя

(гр. apatheia)

поўная абыякавасць да ўсяго, раўнадушнасць, вяласць.