Verbum

ста́нцыя

(польск. stancja < іт. stanza, ад лац. statio = стаянка)

1) пункт прыпынку транспартных сродкаў, якія курсіруюць па пэўным маршруце, са спецыяльна абсталяваным будынкам;

2) спецыяльная ўстанова, якая абслугоўвае пэўную тэрыторыю, вядзе сістэматычныя назіранні ў пэўнай галіне (напр. тэлефонная с., метэаралагічная с.).

ста́пель

(гал. stapel)

бетанаваны памост або фундамент элінга, размешчаны нахільна да вады і прызначаны для зборкі, рамонту і спуску суднаў.

стапі́н

(іт. stoppino)

шнур, насычаны лёгкім на загаранне рэчывам, які выкарыстоўваецца ў піратэхніцы для хуткай перадачы агню.

старт

(англ. start)

1) момант пачатку спартыўных спаборніцтваў або ўзлёту лятальнага апарата;

2) месца, з якога пачынаюцца спаборніцтвы па хадзьбе, бегу, яздзе, плаванню;

3) перан. пачатак чаго-н.

ста́ртэр

(англ. starter)

1) той, хто дае сігнал старту);

2) прыстасаванне для запуску рухавіка ўнутранага згарання.

стасава́ць

(польск. stosować, ад ням. stossen)

прыводзіць у адпаведнасць з кім-н., чым-н., прыстасоўваць.

-стат

(гр. statos = нерухомы)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на нязменнасць стану, пастаянства чаго-н.

статабла́сты

(ад гр. statos = які стаіць + -бласты)

чачавіцападобныя мнагаклетачныя цельцы, адзетыя шчыльнай абалонкай, якія ўтвараюцца ў выніку ўнутранага пачкавання ў прэснаводных імшанак.

статалі́ты

(ад гр. statos = які стаіць + -літ)

1) тое, што і аталіты;

2) дробныя рухомыя крухмальныя зярняты ў клетках растучых частак раслін.

ста́тар

(англ. stator)

1) нерухомая частка электрычнай машыны, у сярэдзіне якой верціцца ротар 1;

2) нерухомая частка паравой турбіны, кампрэсара, гідрапомпы, гідраматора і г.д. (параўн. ротар 2).