Verbum

страбаскапі́я

(ад гр. strobos = кручэнне + -скапія)

назіранні пры дапамозе страбаскопа.

страбаско́п

(ад гр. strobos = кручэнне + -скоп)

дэманстрацыйны або кантрольна-вымяральны аптычны прыбор для атрымання рухомых вобразаў аб’екта, а таксама для фіксацыі асобных фаз руху.

страбі́зм

(гр. strabismos, ад strabos = крывы)

касавокасць, разлад каардынаванага руху вачэй у чалавека.

страдыва́рый

[іт. A. Stradivari = прозвішча іт. скрыпічнага майстра (1644—1737)]

скрыпка дасканалай формы і прыгажосці руху, зробленая вядомым італьянскім майстрам А. Страдывары.

страз

(фр. Stras = прозвішча фр. ювеліра)

штучны, падобны да самацветаў, камень, выраблены з хрусталю з дамешкай свінцу.

стралі́цыя

(н.-лац. strelitria)

вечназялёная травяністая або дрэвападобная расліна сям. страліцыевых з фіялетавымі або аранжавымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Паўд. Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

страматалі́ты

(ад гр. stroma, -atos = подсціл + -літ)

карбанатныя нарасці водарасцевага паходжання з пукатай ці няроўнай паверхняй і складанай плойчатай унутранай слаістасцю, якія ўтвараюцца на дне вадаёмаў.

страматапара́ты

(н.-лац. stromatoporata)

вымерлыя беспазваночныя арганізмы, умоўна аднесеныя да кішачнаполасцевых або гідроідных паліпаў, жылі ў кембрыі — палеагене.

страмбамо́нас

(н.-лац. strombomonas)

аднаклетачная водарасць сям. эўгленавых, якая пашырана пераважна ў невялікіх стаячых, радзей праточных прэсных або крыху мінералізаваных вадаёмах.

странгілаідо́зы

(ад странгілаідыды)

глісныя хваробы жывёл і чалавека, якія выклікаюцца самкамі странгілаідыдаў.