Verbum

стыбні́т

(ад гр. stibi = сурма)

тое, што і антыманіт.

стывідо́р

(англ. stevedore, ад ісп. estibador)

асоба, якая кіруе пагрузкай і разгрузкай суднаў у замежных портах партах.

стыгакары́ды

(н.-лац. stygocaridacea)

атрад вышэйшых ракападобных; жывуць у грунтовых водах Паўн. Амерыкі.

стыгане́ма

(н.-лац. stigonema)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. стыганемавых, якая трапляецца на вільготных скалах, імхах, пнях, у глебе, радзей ў вадзе.

стыгеякло́ніум

(н.-лац. stigeoclonium)

ніткаватая зялёная водарасць сям. хетапоравых, якая пашырана ў прэсных і саланаватых водах у абрастаннях розных субстратаў.

сты́гма, стыгма́т

(гр. stigma, -atos = укол, кляймо, пляма)

1) кляймо на целе раба або злачынца ў Стараж. Грэцыі;

2) адтуліна, якая адкрывае органы дыхання на паверхні цела членістаногіх жывёл.

стыгма́рыі

(н.-лац. stigmaria, ад гр. stigma = пляма)

коранепадобныя ўтварэнні некаторых вымерлых раслін (напр. сігілярый), якія размяшчаліся ў ніжняй частцы ствалоў.

стыгматы́пія

(ад гр. stigme = цацка + -тыпія)

спосаб прыгатавання без растра паўтонавых клішэ.

стыгматэ́я

(н.-лац. stigmatea)

сумчаты грыб сям. вентурыевых, які развіваецца на лісці грушы, буякоў, герані і раслін сям. казяльцовых.

стылаба́т

(гр. stylobates)

архіт. верхняя ступень стэрэабата.