Verbum

бальве́рк

(ням. Bollwerk = апора)

тонкая падпорная сценка, якая перашкаджае спаўзанню грунту ў месцы сутыкнення яго з вадой.

бальза́м

(лац. balsamum, ад гр. balsamon = пахучая жывіца)

1) густы пахучы сок некаторых раслін, які мае ў сваім складзе смолы, эфірны алей; выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі;

2) пахучая настойка на лекавых травах;

3) перан. тое, што прыносіць заспакаенне.

бальзамава́ць

(ад бальзам)

насычаць труп асобымі рэчывамі, каб прадухіліць ад гніення.

бальзамі́на

(н.-лац. balsamina, ад гр. balsamine)

травяністая расліна сям. бальзамінавых з зубчастым лісцем і яркімі ружовымі кветкамі, пашыраная ў тропіках і субтропіках; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

бальзамі́раваць

(ням. balsamieren)

тое, што і бальзамаваць.

бальі́

(фр. bailli)

каралеўскі чыноўнік, які кіраваў судова-адміністрацыйнай акругай у сярэдневяковай Францыі.

бальнеагра́фія

(ад лац. balneum = лазня, купанне + -графія)

раздзел курарталогіі, які займаецца апісаннем курортаў.

бальнеало́гія

(ад лац. balneum = лазня, купанне + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае хімічны склад і лячэбнае ўздзеянне мінеральных водаў і гразяў.

бальнеатэрапі́я

(ад лац. balneum = лазня, купанне + тэрапія)

лячэнне мінеральнымі водамі і гразямі.

бальнеатэ́хнка

(ад лац. balneum = лазня, купанне + тэхніка)

галіна санітарнай тэхнікі, якая займаецца стварэннем неабходных умоў для выкарыстання мінеральных водаў і гразяў у лячэбна-прафілактычных мэтах.