Verbum

апартуні́зм

(фр. opportunisme, ад лац. opportunus = зручны)

прыстасавальніцтва, згодніцтва, беспрынцыповасць.

апартуні́ст

(фр. opportuniste)

прыстасаванец, згоднік.

апартэі́д

(афрыкаанс apartheid = раздзельнае пражыванне)

палітыка прымусовага размежавання насельніцтва ў краіне, заснаваная на расавай дыскрымінацыі.

апары́я

(гр. aporia = бязвыхаднасць)

лог. супярэчнасць у меркаванні, якая здаецца неадольнай.

апарэ́ль

(фр. appareil = уезд)

1) нахільная платформа для пагрузкі ў вагоны аўтамабіляў і іншых машын, 2) пліта з невялікім нахілам для праходу або праезду ў будынак;

3) пакаты спуск у акопах для гармат і танкаў.

апасематы́чны

(ад гр. aposemaino = паведамляю)

папераджальны;

а-ая афарбоўка — яркая афарбоўка некаторых ядавітых жывёл, якая «сігналізуе» аб небяспецы з боку гэтых жывёл.

апасіяна́та

(іт. appassionato = прадузяты)

натхнёны характар выканання музычнага твора або яго часткі.

апаспары́я

(ад апа- + спора)

спосаб размнажэння некаторых раслін, які заключаецца ў развіцці гаметафіту з вегетатыўных клетак спарафіту без спораўтварэння.

апаста́зія

(польск. apostazja, ад гр. apostasia = адступніцгва)

адыход ад догматаў, асноўных палажэнняў веравызнання; адступніцтва.

апастро́фа

(гр. apostrophe = паварот убок)

літ. стылістычная фігура, калі да адсутнай асобы звяргаюцца як да прысутнай, да мёртвага як да жывога, да прадмета як да чалавека.