Verbum

гірля́нда

(іт. ghirlanda)

1) сплеценыя ў выглядзе стужкі кветкі і зелень;

2) архіт. арнамент, узор у выглядзе перапляценняў кветак і зеляніны.

гірнеёла

(н.-лац. hirneola)

базідыяльны грыб сям. аўрыкулярыевых, які развіваецца на адмерлых галінках і пнях лісцевых парод.

гіро́бус

[ад гіра- + (омні)бус]

транспартны сродак для перавозкі пасажыраў на кароткія адлегласці, які рухаецца за кошт кінетычнай энергіі, што накапляецца ў махавіку.

гі́рса гірса́

(літ. girsa)

пустазелле сям. злакавых; каласоўнік.

гірсуты́зм

(ад лац. hirsutis = валасаты)

мужчынскі тып валасянога покрыва ў жанчын, пераважна як праяўленне вірылізму.

гірудатэрапі́я

(ад лац. hirudo = п’яўка + тэрапія)

лячэбнае выкарыстанне медыцынскіх п’явак.

гірудзі́н

(ад лац. hirudo, -dinis = п’яўка)

рэчыва, якое знаходзіцца ў слінных залозах медыцынскай п’яўкі і пры ўвядзенні ў чалавечы арганізм перашкаджае згусанню крыві.

гіршфе́льдыя

(н.-лац. hirschfeldia)

травяністая расліна сям. капуставых з лірападобным лісцем і бледна-жоўтымі кветкамі, пашыраная пераважна ў Міжземнамор’і; на Беларусі заносная, пустазелле.

гіста-

(гр. histos = тканка)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «тканка жывёльнага арганізма».

гістагене́з

(ад гіста- + -генез)

сукупнасць працэсаў, якія забяспечваюць узнікненне, існаванне і аднаўленне тканак жывёльных арганізмаў.