Verbum

гірако́мпас

(ад гіра- + компас)

компас, у якім ролю магнітнай стрэлкі выконвае гіраскоп.

гірамагні́тны

(ад гіра- + магнітны);

г-ая частата — частата вярчэння па акружнасці зараджанай часцінкі ў іанізаваным газе вакол сілавых ліній пастаяннага магнітнага поля;

г-ыя з’явы — магнітамеханічныя з’явы ў ферамагнетыках, якія паказваюць на існаванне сувязі паміж магнітнымі і механічнымі момантамі электронаў у атамах і атамаў у цэлым.

гірапо́р

(н.-лац. gyroporus)

шапкавы базідыяльны грыб сям. балетавых, які расце на глебе ў лясах; адзін з відаў — сіняк.

гірасі́гма

(н.-лац. gyrisigma)

аднаклетачная дыятомавая водарасць сям. навікулавых, якая пашырана ў бентасе прэсных, саланаватых і марскіх вадаёмаў.

гіраско́п

(ад гіра- + -скоп)

махавік прыбора (ваўчок) на свабоднай восі вярчэння, які захоўвае нязменнае становішча пры ўсякім змяненні становішча самога прыбора.

гірастабіліза́тар

(ад гіра- + стабілізатар)

гіраскапічнае прыстасаванне для стабілізацыі аб’ектаў або прылад, а таксама для вызначэння іх вуглавых адхіленняў.

гіраста́т

(ад гіра- + -стат)

тое, што і гіраскоп.

гіра́тар

(англ. gyrator, ад гр. gyros = круг)

высокачастотны прыбор, у якім змена фаз электрамагнітных хваль, што пашыраюцца ў процілеглых напрамках, адрозніваецца на 180°.

гіратахо́метр

(ад гіра- + тахометр)

гіраскапічнае прыстасаванне для вызначэння вуглавой хуткасці аб’екта, дзе ўстаноўлена гэта прыстасаванне.

гіратэадалі́т

(ад гіра- + тэадаліт)

гіраскапічнае візірнае прыстасаванне для арыентацыі пры пракладцы шахт і тунэляў.