Verbum

гіперфу́нкцыя

(ад гіпер- + функцыя)

празмерная дзейнасць якога-н. органа, тканкі, сістэмы, што прыводзіць да парушэння жыццядзейнасці арганізма (проціл. гіпафункцыя).

гіперхрамі́я

(ад гіпер- + -храмія)

павелічэнне інтэнсіўнасці ўбірання святла фарбавальнікам пад уздзеяннем розных фактараў (параўн. гіпахрамія).

гіперэмі́я

(ад гіпер- + -эмія)

прыліў крыві да якога-н. органа або часткі цела.

гіперэстэзі́я

(ад гіпер- + гр. aisthesis = адчуванне)

павышаная адчувальнасць скуры да звычайных знешніх раздражняльнікаў (параўн. гіпестэзія).

гіпестэзі́я

(ад гта- + гр. aisthesis = адчуванне)

паніжаная адчувальнасць скуры да звычайных знешніх раздражняльнікаў (параўн. гіперэстэзія).

гіпнало́гія

(ад гіпноз + -логія)

навука аб гіпнозе.

гіпнапе́дыя

(ад гр. hypnos = сон + -педыя)

навучанне ў час сну.

гіпнатызава́ць

(фр. hypnotiser, ад гр. hypnos = сон)

1) выклікаць гіпноз шляхам унушэння;

2) перан. расслабляць чьпо-н. волю, браць пад свой уплыў.

гіпнаты́зм

(фр. hypnotisme, ад гр. hypnos = сон)

сукупнасць з’яў, якія ўзнікаюць пры гіпнозе.

гіпнаты́чны

(гр. hypnotikos)

1) які мае адносіны да гіпнозу (напр. г. сон);

2) перан. здольны моцна ўздзейнічаць на каго-н. (напр. г-ая сіла музыкі).