Verbum

гіперплазі́я

(ад гіпер- + гр. plasis = утварэнне)

празмернае разрастанне тканкі жывёльнага або расліннага арганізма ў выніку паталагічнага размнажэння клетак; разнавіднасць гіпертрафіі (параўн. аплазія, гіпаплазія).

гіперрэалі́зм

(англ. hyperrealism, ад гр. hyper = над, звыш + англ. realism = рэалізм)

плынь у амерыканскім і заходнееўрапейскім мастацтве 70-х гг. 20 ст., якая выяўляла сябе як разнавіднасць натуралізму.

гіперсакрэ́цыя

(ад гіпер- + сакрэцыя)

празмернае выдзяленне сакрэту​² якой-н. залозай, звязанае з павышанай функцыянальнай актыўнасцю залозы (параўн. гіпасакрэцыя).

гіперсексуа́льнасць

(ад гіпер- + сексуальнасць)

значна павышаная палавая схільнасць.

гіперсенсібіліза́цыя

(ад гіпер- + сенсібілізацыя)

павышэнне адчувальнасці да святла фотаматэрыялу шляхам прамывання яго ў вадзе або спецыяльных растворах.

гіперсо́мнія

(ад гіпер- + лац. somnus = сон)

павышаная санлівасць як вынік парушэння рэгуляцыі сну і адпачынку пры арганічных парушэннях нервовай сістэмы і некаторых саматычных захворваннях.

гіперсо́нік

(ад гіпер- + лац. sonus = гук)

звышгукавы самалёт, скорасць якога складае некалькі тысяч кіламетраў у гадзіну.

гіперстэ́н

(ад гіпер- + гр. sthenos = моцнасць)

пародаўтваральны мінерал класа сілікатаў з групы рамбічных піраксенаў цёмна-бурага колеру.

гіпертані́чны

(ад гіпертанія)

1) які мае павышаны ціск;

г. раствор — раствор, асматычны ціск якога вышэйшы, чым у клетках жывёльных і раслінных арганізмаў (параўн. гіпатанічны);

2) які мае адносіны да гіпертаніі 2 (г-ая хвароба).

гіпертані́я

(ад гіпер- + -танія)

1) павышэнне крывянога ціску (параўн. гіпатанія);

2) хвароба, якая выражаецца ў павышэнні крывянога ціску ў артэрыяльных сасудах.