Verbum

гістрыён

(лац. histrio, -onis = акцёр)

1) вандроўны камедыянт у Стараж. Рыме;

2) вандроўны спявак, музыкант, акцёр, акрабат у сярэдневяковай Еўропе (параўн. жанглёр 1, шпільман).

гістыдзі́н

(ад гр. histos = тканка + eidos = выгляд)

амінакіслата, якая ўваходзіць у склад большасці бялкоў; у арганізме сінтэзуецца з адэніну і глютацыёну, пры распадзе ўтварае гістамін.

гістыяцы́ты

(ад гр. histos = тканка + -цыты)

клеткі злучальнай тканкі ў пазваночных жывёл і чалавека, якія выконваюць абарончую функцыю ў арганізме, ператвараючыся пры запаленчай рэакцыі арганізма ў макрафагі.

гістэрагра́фій

(н.-лац. hysterographium)

сумчаты грыб сям. гістэрыевых, які развіваецца на галінках ясеня.

гістэрало́гія

(ад гр. hystera = пасля + -логія)

тое, што і гістэран-пратэран.

гі́стэран-пра́тэран

(ад гр. hysteron = згодна + proteron = раней, перад)

стылістычны прыём, калі парушаецца лагічная паслядоўнасць з’яў, што апісваюцца.

гістэраскапі́я

(ад гр. hystera = матка + -скапія)

мед. метад абследавання ўнутранай поласці маткі пры дапамозе гістэраскопа.

гістэраско́п

(ад гр. hystera = матка + -скоп)

медыцынская прылада для агляду ўнутранай поласці маткі.

гістэрэ́зіс

(гр. hysteresis = адставанне)

фіз. адставанне ў часе рэакцыі цела ад знешняга ўздзеяння, што выклікае яе; адрозніваюць г. магнітны, дыэлектрычны, пругкі, тэрмамагнітны і інш.