Verbum

гіпакіне́з

(ад гіпа- + -кінез)

зніжэнне адвольных рухаў па сіле і аб’ёму ў выніку захворвання мышцаў або нервовай сістэмы (параўн. гіперкінез).

гіпакінезі́я гіпакіне́зія

(ад гіпа- + -кінезія)

вымушанае змяншэнне аб’ёму адвольных рухаў у сувязі з характарам працоўнай дзейнасці; малая рухомасць.

гіпако́тыль

(ад гіпа- + гр. kotyle = паглыбленне)

частка сцябла паміж коранем і месцам прымацавання семядоль.

гіпакры́зія

(гр. hypokrisis = прытворства, гульня)

крывадушнасць, двудушнасць, прытворства.

гіпакры́т

(гр. hypokrites = акцёр)

уст. ханжа, крывадушнік.

гіпакрэ́я

(н.-лац. hypocrea)

сумчаты грыб сям. гіпакрэйных, які развіваецца на драўніне, рэштках травяністых раслін.

гіпаксанці́н

(ад гіпа- + гр. ksanthos = залаціста-жоўты)

прамежкавы прадукт абмену нуклеапратэідаў.

гіпаксемі́я

[ад гіпа- + аксі(ген) + -емія]

паніжаная колькасць кіслароду ў крыві; бывае пры парушэннях кровазвароту, захворваннях лёгкіх і інш., прыводзіць да гіпаксіі.

гіпаксіло́н

(н.-лац. hypoxylon)

сумчаты грыб сям. ксілярыевых, які трапляецца на галінках лісцевых дрэў і кустоў, пнях.

гіпаксі́я

[ад гіпа- + аксі(ген)]

паніжаная колькасць кіслароду ў тканках арганізма; кіслароднае галаданне.