Verbum

ба́зіс

(гр. basis)

1) эканамічны лад грамадства ў пэўны перыяд яго развіцця;

2) розніца паміж цаной наяўнага тавару і тавару з пастаўкай на тэрмін;

3) аснова, база;

4) дакладна вымераная на мясцовасці лінія, па якой вызначаюць даўжыню іншых ліній і робяць вылічэнні;

5) архіт. апорная частка калоны ў збудаванні.

базіфіка́цыя

(ад гр. basis = аснова + -фікацыя)

1) прыродны працэс узбагачэння горных парод;

2) працэс ператварэння кантынентальнай зямной кары ў акіянічную.

базо́ны

[ад інд. S. Bose = прозвішча інд. фізіка (1894—1974)]

1) элементарныя часціцы з цэлалікавым спінам;

2) элементарныя ўзбуджэнні ў слабаўзбуджальнай мікраскапічнай сістэме.

базу́ка

(англ. bazooka)

лёгкая супрацьтанкавая безадкатная гармата, якую абслугоўвае адзін чалавек.

базу́на

(польск. bazuna, ад ням. Pasaune)

кашубскі народны музычны інструмент у выглядзе доўгай трубы.

базылья́не

(с.-лац. basiliani)

каталіцкія манахі ўсходняга абраду, якія жывуць паводле статута св. Васіля (Базыля) Вялікага (распрацаваны ў 4 ст.); існуюць з ранняга сярэдневякоўя, у канцы 16 ст. арганізаваны ў уніяцкі ордэн.