Verbum

азбала́н

(ад гр. asbolos = куродым, сажа)

мінерал, водны вокісел марганцу, кобальту і нікелю пераменнага саставу.

азбалі́т

[ад азб(ест) + -літ]

будаўнічы матэрыял з сумесі магнезіяльнага цэменту, апілак і азбеставага валакна.

азбапла́стык

[ад азб(ест) + пластык]

пластмаса з азбеставым напаўняльнікам.

азбацэме́нт

[ад азб(ест) + цэмент]

будаўнічы матэрыял з воднай сумесі цэменту і азбесту.

азбе́ст

(гр. asbestos = незнішчальны)

мінерал класа водных сілікатаў магнію, жалеза і інш. з груп серпенціну і амфіболаў, здольны расшчапляцца на тонкія, трывалыя валокны; шырока выкарыстоўваецца ў тэхніцы як вогнетрывалы матэрыял; горны лён.

азбестацэме́нт

(ад азбест + цэмент)

тое, што і азбацэмент.

азбесты́т

(ад азбест)

цеплаізаляцыйны матэрыял з кароткага азбеставага валакна.

азеатро́пны

(ад а- + гр. zeo = кіплю + -тропны)

характэрны для сумесі вадкасцей, што пры перагонцы не падзяляецца на фракцыі.

азе́на

(лац. ozaena, ад гр. zo = пахну)

хранічная інфекцыйная хвароба верхніх дыхальных шляхоў чалавека, якая выклікаецца капсульнымі бактэрыямі клебсіеламі, суправаджаецца атрафіяй слізістых абалонак носа.

азі́д

(ад азот + гр. eidos = выгляд)

соль азоціставадароднай кіслаты; выкарыстоўваецца пераважна як выбуховае рэчыва.