Verbum

барбе́т

(фр. barbette)

1) насыпная пляцоўка за брустверам для размяшчэння гарматы;

2) ахоўная бранявая сценка на борце ваеннага карабля, за якой размяшчаюцца артылерыйскія ўстаноўкі.

барбілафо́зія

(н.-лац. barbilophozia)

пячоначны мох сям. лафозіевых, які расце на камянях, кары дрэў, вільготнай глебе.

барбіта́л

[ад барбіт(ураты)]

заспакойлівы і снатворны сродак з групы барбітуратаў.

барбіта́л-на́трый

(ад барбітал + натрый)

тое, што і медынал.

барбітура́ты

(ад іт. barbabietola = бурак + urea = мачавіна)

група лекавых рэчываў, вытворныя барбітуравай кіслаты, якія з’яўляюцца снатворнымі і наркатычнымі сродкамі.

ба́рбула

(н.-лац. barbula)

лістасцябловы мох сям. трыхастомавых, які расце на гліністай або пясчанай глебе, гнілой драўніне, камянях.

ба́рва

(польск. barwa, ад с.-в.-ням. varwe)

1) колер, афарбоўка, фарба;

2) чырвань, густа-чырвоны колер;

3) гіст. форменнае адзенне (мундзір, ліўрэя) у Вялікім княстве Літоўскім.

барго́ут

(гал. barghout)

патоўшчаны пояс знешняй абшыўкі драўлянага судна для ўзмацнення яго.

бард

(кельц. bard)

1) паэт-спявак у старажытных кельтаў;

2) аўтар і выканаўца аўтарскай песні;

3) перан. паэт.

бардзю́р

(фр. bordure, ад bord = край, мяжа)

1) шляк, які абрамляе край тканіны, шпалер і інш;

2) паласа дэкаратыўных раслін з боку плошчы, пляцоўкі, тратуара.