Verbum

бамбардзі́р

(ням. Bombardier, ад фр. bombardier)

1) салдацкі чын у артылерыйскіх часцях арміі царскай Расіі;

2) званне ў «пацешных» войсках Пятра I;

3) жук сям. жужаляў, які пры самаабароне выкідвае з свайго цела едкую вадкасць;

4) ігрок, які часта забівае галы (у футболе, хакеі).

бамбардзірава́ць

(ням. bombardieren, ад фр. bombarder)

скідваць бомбы з самалёта, каб паразіць цэль.

бамбузі́на

(н.-лац. bambusina)

ніткаватая зялёная водарасць сям. дэсмідыевых, адзін від якой трапляецца на Беларусі.

бамбу́к

(фр. bambou, ад малайск. bambu)

расліна сям. злакавых з дрывяністым, вузлаватым, пустым усярэдзіне сцяблом, пашыраная ў тропіках і субтропіках.

ба́мія

(тур. bamya)

травяністая расліна сям. мальвавых з доўгачаранковым лісцем і жоўтымі адзіночнымі кветкамі, пашыраная ў тропіках і субтропіках; дае грубае валакно і ядомыя плады.

бамо́нд

(фр. beau monde)

уст. «вышэйшы свет», «вышэйшыя» арыстакратычныя колы.

ба́мпер

(англ. bumper, ад bump = сутыкацца)

аўтамабільны буфер.

бан

(серб. ban, ад тур. bajan = багаты)

1) уладар вобласці ў старажытнай Харватыі;

2) кіраўнік аўтаномнай Харватыі ў 1939—1941 гг.

баналітэ́т

(фр. banalite, ад banal = які належыць сеньёру)

права сеньёра ў феадальнай Зах. Еўропе прымушаць сялян карыстацца за пэўную плату млыном, пякарняй, вінаградным прэсам і г.д.

бана́льнасць

(ад фр. banal = шаблонны)

1) агульнавядомая думка;

2) тое, што і штамп 3.