Verbum

ната́цыя

(лац. notatio = заўвага)

1) вымова, павучанне;

2) сістэма ўмоўных памет, якія прыняты ў пэўнай галіне дзейнасці.

натр

(ар. natrūn = сода);

н. едкі — гідравокіс натрыю (каўстычная сода), бясколерная крышталічная маса; выкарыстоўваецца ў хімічнай, тэкстыльнай, мылаварнай і іншых галінах прамысловасці.

натралі́т

(ад натрый + -літ)

мінерал, складаны водазмяшчальны алюмасілікат натрыю з групы цэалітаў сустракаецца ў вулканічных пародах як прадукт змянення нефеліну і палявых шпатаў.

на́трый

(лац. natrium, ад ар. natrum = сода)

хімічны элемент, шчолачны метал серабрыста-белага колеру, шырока распаўсюджаны ў прыродзе.

нату́ра

(лац. natura = прырода)

1) рэальныя аб’екты рэчаіснасці, якія мастак назірае ў працэсе іх адлюстравання;

2) характар чалавека, тэмперамент (напр. уражлівая н., шырокая н.;

3) тавары, прадукты як сродак аплаты замест грошай.

натуралізава́ць

(фр. naturaliser, ад лац. naturalis = прыродны)

даваць правы грамадзянства або падданства чужаземцу (проціл. дэнатуралізаваць).

натураліза́цыя

(фр. naturalisation, ад лац. naturalis = прыродны)

1) наданне правоў грамадзянства або падданства іншаземцам (проціл. дэнатуралізацыя);

2) поўнае асваенне арганізмамі новых умоў жыцця пры акліматызацыі.

натуралі́зм

(фр. naturalisme, ад лац. naturalis = прыродны)

кірунак у літаратуры і мастацтве (склаўся ў канцы 19 ст. у Еўропе і ЗША), які імкнецца да дакладнага і бясстраснага ўзнаўлення рэчаіснасці.

натуралі́ст

(фр. naturaliste, ад лац. naturalis = прыродны)

1) той, хто займаецца вывучэннем прыроды; прыродазнавец;

2) прыхільнік натуралізму.

натура́льны

(польск. naturalny, ад лац. naturalis = прыродны)

1) уласцівы прыродзе, адпаведны рэальнасці (напр. н-ыя ўмовы);

2) абумоўлены законамі прыроды (напр. н. прырост насельніцтва);

3) сапраўдны, не штучны (напр. н. шоўк);

4) непрытворны, шчыры (напр. н. смех);

5) які аплачваецца натурай (таварамі, прадуктамі), а не грашыма (напр. н-ая гаспадарка).