Verbum

гіямандыбуля́рэ

(ад лац. hio = разяўляю рот + мандыбулы)

верхнія парныя косці пад’язычнай дугі ў рыб і іншых пазваночных.

гіястылі́я

(ад лац. hio = разяўляю рот + гр. stylos = слупок)

тып сучлянення сківічнага апарата з восевым чэрапам у большасці рыб.

гіясцыямі́н

(ад гр. hyoskyamos = блёкат)

алкалоід, які змяшчаецца ў блёкаце і іншых раслінах сям. паслёнавых; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

гія́тус

(лац. hiatus = шчыліна)

лінгв. збег двух або некалькіх галосных гукаў у адным слове або на мяжы слоў.

гіяцы́нт

(лац. hyacinthus, ад гр. hyakinthos)

1) травяністая расліна сям. лілейных з прадаўгаватым лісцем і пахучымі кветкамі;

2) мінерал, каштоўны камень жоўтага, чырвонага або ружовага колеру.