Verbum

гістары́зм

(ад гр. historikos = пстарычны)

1) дыялектычны прынцып вывучэння і ацэнкі прадметаў і з’яў у працэсе іх узнікнення і развіцця ў канкрэтна гістарычных умовах;

2) слова, што выйшла з паўсядзённага ўжытку ў сувязі са знікненнем рэаліі або паняцця, якое яно абазначала.

гістары́чны

(гр. histonkos)

1) які належыць да гісторыі, важны з пункту погляду ролі, якую выконваў ці выконвае ў развіцці жыцця грамадства або прыроды (напр. г. працэс, г-ая падзея);

2) які рэальна існаваў, не выдуманы (напр. г. факт);

3) звязаны з пэўным этапам у развіцці грамадства, не вечны, пераходны (напр. г-ая каіэгорыя);

4) які адносіцца да часу, ад якога захаваліся рэчавыя помнікі (напр. г-ая пара жыцця народа);

5) які апіраецца на гісторыю як на метад пазнання, даследавання, вывучае з’явы ў іх паслядоўным развіцці;

6) які апісвае людзей або падзеі мінулага (напр. г. раман).

гістарыягра́фія

(ад гісторыя + -графія)

1) гісторыя гістарычнай навукі ў цэлым, а таксама сукупнасць даследаванняў, прысвечаных вывучэнню пэўнага гістарычнага перыяду ці распрацоўцы пэўнай гістарычнай тэмы;

2) навуковая дысцыпліна, якая вывучае гісторыю гістарычнай навукі.

гістафізіяло́гія

(ад гіста- + фізіялогія)

раздзел гісталогіі, які вывучае механізмы функцый тканак і іх комплексаў у жывёльным арганізме.

гістахі́мія

(ад гіста- + хімія)

раздзел гісталогіі, які вывучае хімічныя ўласцівасці тканак жывёл і раслін.

гісто́лаг

(ад гіста- + -лаг)

спецыяліст у галіне гісталогіі.

гісто́ліз

(ад гіста- + -ліз)

разбурэнне тканак арганізма ферментамі тканкавага або бактэрыяльнага паходжання.

гісто́ны

(ад гр. histos = тканка)

група простых бялкоў (пратэінаў), якія змяшчаюцца ў ядрах большасці клетак жывёл і раслін.

гісто́рык

(лац. historicus, ад гр. historikos)

1) спецыяліст па гісторыі;

2) выкладчык гісторыі.

гісто́рыя

(лац. historia, ад гр. historia)

1) працэс развіцця прыроды і грамадства;

2) навука аб развіцці чалавечага грамадства (напр. г. Беларусі);

3) навука, якая вывучае паслядоўнае развіццё якой-н. галіны ведаў (напр. г. літаратуры, г. тэатра);

4) апавяданне (напр. забаўная г.);

5) здарэнне, выпадак (напр. непрыемная г.).