Verbum

гіме́ній

(ад гр. hymen = плеўка, скурка)

слой спараносных клетак у пладовых целах многіх грыбоў.

гімн

(лац. hymnus, ад гр. hymnos)

1) урачыстая хвалебная песня ў гонар багоў і герояў у Стараж. Грэцыі;

2) урачыстая песня як сімвал дзяржавы;

3) увогуле хвалебная песня або музычны твор у гонар чаго-н. (напр. г. чалавеку працы, г. жыццю).

гімнады́ніум

(н.-лац. gymnodinium)

аднаклетачная пірафітавая водарасць сям. гімнадыніевых, якая пашырана ў планктоне вадаёмаў рознага тыпу, асабліва ў невялікіх са стаячай вадой.

гімна́зія

(польск. gimnazjum, ад гр. gymnasion)

агульнаадукацыйная сярэдняя навучальная ўстанова звычайна гуманітарна-філалагічнага кірунку (напр. жаночая г., класічная г.).

гімнакале́я

(н.-лац. gymnocolea)

пячоначны мох сям. лафозіевых; расце на алігатрофных балотах, па берагах азёр.

гімнапі́л

(н.-лац. gymnopilus)

шапкавы базідыяльны грыб сям. павуціннікавых, які расце ў лясах на адмерлай драўніне хвойных парод; неядомы.

гімна́сій

(гр. gymnasion)

навучальна-выхаваўчая ўстанова для юнакоў у Стараж. Грэцыі, дзе вывучалі палітыку, філасофію, літаратуру і адначасова займаліся гімнастыкай.

гімнаспара́нгій

(н.-лац. gymnosporangium)

базідыяльны грыб сям. пункцыніевых, які развіваецца на лісці грушы, яблыні, рабіны, глогу.

гімна́ст

(гр. gymnastes)

1) спартсмен, які займаецца гімнастыкай (спартыўнай, мастацкай);

2) артыст, які валодае цыркавым гімнастычным майстэрствам.

гімна́стыка

(гр. gymnastike)

1) комплекс фізічных практыкаванняў, якія садзейнічаюць агульнаму развіццю арганізма;

2) від спорту, які ўключае складаныя фізічныя і некаторыя іншыя практыкаванні (напр. спартыўная г., мастацкая г.);

3) від цыркавога мастацтва, дэманстрацыя складаных практыкаванняў на спецыяльных снарадах, замацаваных на манежы (напр. паветраная г.).