Verbum

бата́ніка

[гр. botanike (techne) = навука аб раслінах]

навука, якая вывучае расліны.

батапо́рт

(ад гр. bathos = глыбіня + англ. port = праход)

прыстасаванне ў выглядзе плывучай воданепранікальнай скрыні для закрывання сухога шлюза.

батарэ́я

(фр. batterie)

1) артылерыйскае падраздзяленне з некалькіх гармат;

2) злучэнне некалькіх аднатыпных прыбораў, крыніц энергіі ў адну сістэму (напр. радыятарная б., сонечная б.).

бата́т

(ісп. batata)

расліна сям. павоевых, клубні якой багатыя на крухмал і цукар; салодкая бульба.

батахро́мны

(ад батахромы)

б. эфект — змена афарбоўкі арганічных злучэнняў пры змяненні іх хімічнай будовы ў бок паглыблення колеру — пераход ад жоўтага праз аранжавы, чырвоны, фіялетавы, сіні да зялёнага колеру (параўн. гіпсахромны).

батахро́мы

(ад гр. bathos = глыбіня + chroma = колер)

атамныя групы, прысутнасць якіх у малекулах фарбавальнікаў паглыбляе колер і мяняе ў паслядоўнасці: бясколерны — жоўты — аранжавы — чырвоны — фіялетавы — сіні — блакітны — зялёны — чорны.

батдэ́к

(англ. boot-deck)

палуба пасажырскага судна, на якой размешчаны выратавальныя шлюпкі.

батле́йка

(польск. betlejka, ад Betleem = польская назва горада Віфлеема)

пашыраны і папулярны ў мінулыя часы на Беларусі перасоўны лялечны тэатр; з канца 1980-х гадоў робяцца спробы адрадзіць паказы батлейкі.

батмагене́з

(ад гр. bathmos = ступень + -генез)

эвалюцыйная канцэпцыя, паводле якой у аснове прагрэсіўнага развіцця жывых арганізмаў ляжыць унутранае імкненне да самаўдасканалення.

батма́н

(фр. battement = стуканне, біццё)

1) група рухаў у класічным танцы;

2) удар зброяй па зброі праціўніка пры фехтаванні.