Verbum

баразо́н

[ад бор + аз(от)]

спалучэнне бору з азотам, крышталічнае рэчыва, блізкае па цвёрдасці да алмаза; выкарыстоўваецца пры механічнай апрацоўцы паверхні металаў, шкла і пры вырабе тэрмаўстойлівых ізалятараў.

ба́рак

(польск. bark)

тое, што і ворчык.

бара́к

(фр. barraque)

будыніна, звычайна дашчаная, для часовага жылля.

барака́мера

(ад бара- + камера)

герметычная камера, у якой штучна зменьваецца ціск паветра, што дазваляе праводзіць выпрабаванні метэаралагічных прыбораў і правяраць уплыў агмасферных змен на арганізм чалавека.

бараклі́ннасць

(ад бара- + гр. klino = нахіляю)

стан атмасферы, пры якім яе шчыльнасць вызначаецца ціскам і тэмпературай (параўн. баратропнасць).

бараку́да

(ісп. barracuda)

драпежная рыба атрада кефалепадобных, якая водзіцца ў трапічных і субтрапічных морах Атлантычнага, Індыйскага і Ціхага акіянаў.

баране́т

(англ. baronet, ад фр. baron = барон)

дваранскі тытул у Англіі, сярэдні паміж вьппэйшым і ніжэйшым дваранствам.

бара́нкасы

(ісп. barrancoso = няроўны, з паглыбленнямі)

глыбокія барозны на схілах вулкана, утвораныя пад уздзеяннем вады.

баранта́

(цюрк. baranta)

сярэднеазіяцкі звычай самавольнага захопу жывёлы або іншай маёмасці, каб прымусіць уладальніка задаволіць пэўныя прэтэнзіі.

барарэцэ́птары

(ад бара- + рэцэптары)

рэцэптары, якія рэгулююць узровень крывянога ціску; размешчаны ў сценках крывяносных сасудаў.