Verbum

наўкра́рыі

(гр. naukrariai)

тэрытарыяльная акруга ў старажытнай Атыцы.

наўме́н

(гр. nooumenon = ахопленае розумам)

філас. тое, што даступна розуму ў процівагу дадзенаму ў пачуццях.

на́ўпліус

(гр. nauplios)

вольнаплаваючая лічынка ўсіх ніжэйшых і асобных вышэйшых (некаторых крэветак) ракападобных.

-наўт

(гр. nautes = мараплавец)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «той, хто плавае».

наўтако́кус

(н.-лац. nautococcus)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. гімнаманадавых, якая пашырана ў лужынах, сажалках, невялікіх вадасховішчах.

наўтафо́н

(ад гр. nautes = марак + -фон)

электраакустычны прыбор на маяку для падачы гукавых сігналаў суднам у час туману або пахмурнай пагоды.

-наўтыка

(гр. nautike = мараплаванне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «плаванне».

наўтылаідэ́і

(н.-лац. nautiloidea)

падклас галаваногіх малюскаў, які ўключае адзін сучасны і каля 700 выкапнёвых родаў; чатырохжаберныя.

наўты́лус

(н.-лац. nautilus, ад гр. nautilos = караблік)

галаваногі малюск падкласа наўтылаідэй са спіральна закручанай ракавінай, пашыраны ў водах паміж Паўд.Усх. Азіяй і Аўстраліяй.

на́фта

(польск. nafta < гр. naphtha, ад перс. näft)

мінеральнае масляністае гаручае рэчыва звычайна цёмна-бурага колеру, якое ўжываецца як паліва, а таксама як сыравіна для вырабу бензіну, газы, мазуту і інш.