Verbum

клюз

(гал. kluis)

адтуліна ў корпусе карабля для прапускання якарнага ланцуга або троса (швартова).

клюйвераміцэ́ты

(н.-лац. kluyveromyces)

аскаспоравыя дрожджы, пашыраныя ў глебе, марской вадзе, малочнакіслых прадуктах.

клюфт

(ням. Kluft = расколіна)

геал. пустата паміж жылай і прылеглай да яе пародай.

кляймо́

(с.-н.-ням. kleinôe)

1) знак (пячатка), які ставяць на вырабах, таварах, а таксама прылада, якой гэта робяць;

2) перан. знак, сведчанне чаго-н. (напр. ганебнае к).

кля́мар

(ст.-польск. klamra, klamer, ад с.-в.-ням. klamer)

жалезны прут або паласа з загнутымі канцамі для мацавання драўляных частак будынка.

кля́мка

(польск. klamka, ад с.в.-ням. klam)

прыстасаванне, з дапамогай якога адчыняюць і зачыняюць дзверы.

кля́сер

(фр. classeur)

папка з кішэнькамі або альбом для марак.

кля́ўза

(ст.-польск. klauza, ад с.-лац. clausa)

ілжывая дробязная скарга, нагавор, паклёп.

кля́штар

(польск. klasztor < чэш. klàšter < с.-в.-ням. kloster, ад с.-лац. clostrum)

каталіцкі манастыр.