Verbum

а́бцуг

(ням. Abzug)

шлак, які ўтвараецца пры выплаўцы з веркблею золата, серабра і волава.

абцугі́

(польск. obcęgi, ад ням. Zange)

1) прылада для захоплівання і заціскання кавалкаў металу, выцягвання цвікоў;

2) перан. тое, што скоўвае, заціскае развіццё чаго-н.

абша́р

(польск. obszar, ад ням. obirschar = вымераны ўчастак зямлі)

1) неабсяжная прастора, разлегласць;

2) участак вялікіх памераў.

абшла́г

(ням. Abschlag)

адварот на канцы рукава; наогул ніжняя частка рукава.

абштры́х

(ням. Abstrich)

шлак, які ўтвараецца пры ачыстцы свінцу ад прымесей мыш’яку і сурмы.

абэві́ль

(фр. Abbeville = назва горада ў Францыі)

археалагічная культура ранняга палеаліту ў Еўропе, пачатковы этап эпохі ашэль.

абэ́рак

(польск. oberek)

польскі народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе.

абэ́ржа

(польск. oberża, ад фр. auberge)

прасторная хата, вялікі будынак.

аб’юра́цыя

(лац. abiuratio)

публічнае адрачэнне ад веры або ад сваіх перакананняў.