Verbum

абстэнцыяні́сты

(ад лац. abstentio = устрыманне)

прыхільнікі сектанцкай тактыкі байкоту парламенцкіх выбараў у краінах Зах. Еўропы.

абсу́рд

(лац. absurdus = недарэчны)

недарэчнасць, бязглуздзіца.

абсцы́са

(лац. abscissa = адрэзаная, абсечаная)

мат. адна з трох каардынат, якія паказваюць месцазнаходжанне пункта ў прасторы.

абсцэ́с

(лац. abscessus)

мед. гнойны нарыў.

абтура́тар

(фр. obturateur, ад лац. obturare = закупорваць)

1) прыстасаванне ў затворах гармат, якое не дапускае прарыву парахавых газаў пры выстрале;

2) затвор, які перыядычна перакрывае светлавы паток у кіназдымачных, кінапраекцыйных, фотаэлектронных і іншых апаратах.

абтура́цыя

(фр. obturation, ад лац. obturare = закупорваць)

ваен. герметызацыя канала ствала, якая не дапускае прарыву парахавых газаў пры выстрале з агнястрэльнай зброі.

абулі́чны

(ад абулія)

псіх. бязвольны.

абулі́я

(гр. abulia = нерашучасць)

псіх. расслабленне ці страта волі, выкліканая хваробай; бязволле.

абутыло́н

(н.-лац. abutilon, ад ар. aubutylun)

кустовая або травяністая расліна сям. мальвавых з буйным лісцем і адзіночнымі кветкамі аранжавага, чырвонага, жоўтага, белага колераў, пашыраная ў тропіках і субтропіках; дае грубае валакно; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная; канатнік.

абца́с

(польск. obcas, ад ням. Absatz)

цвёрдая набойка на падэшве абутку пад пятой.