zúständig
a (пры)нале́жны (да чаго-н.)
2) кампетэ́нтны
3) юрыд. падсу́дны
zústecken
vt
1) зако́лваць (што-н. шпількай і г.д.)
2) (D) падсо́ўваць (каму-н. што-н.)
zústehen
* vi
1) (D) (справядлі́ва) нале́жаць
2) падыхо́дзіць; нале́жаць
zústeigen
* vi (s) прыхо́дзіць, падыхо́дзіць
auf dem Báhnhof stieg éine Grúppe Ménschen zu — на ста́нцыі (у ваго́н) се́ла яшчэ́ гру́па людзе́й
zústellen
vt
1) дастаўля́ць, уруча́ць
2) (mit D, durch A) застаўля́ць (што-н. чым-н.)
Zústellgebühr
f -, -en пла́та за даста́ўку
zústeuern
1.
vt уно́сіць сваю́ до́лю
Geld ~ — дава́ць [ахвярава́ць] гро́шы
2.
vi (s) (D) марск. браць курс, накіро́ўвацца (да чаго-н.)
éinem Háfen ~ — накіро́ўвацца ў га́вань
auf j-n ~ — накірава́цца да каго́-н.
zústimmen
vi (D) згаджа́цца (з чым-н.); ухваля́ць (што-н.)
Zústimmung
f -, -en зго́да, адабрэ́нне, ухвале́нне